We’ve updated our Terms of Use to reflect our new entity name and address. You can review the changes here.
We’ve updated our Terms of Use. You can review the changes here.

Van de horizon

by 3 eilanden

/
  • Streaming + Download

    Includes unlimited streaming via the free Bandcamp app, plus high-quality download in MP3, FLAC and more.
    Purchasable with gift card

      €7 EUR

     

1.
STAD AAN DE WADDEN S. Vestdijk Drie eilanden staan aan de horizon, Als 't niet zeer nevelt. Jongens komen kijken, Wanneer de postboot keert, die langs de dijk een Rookpluim doet strijken, licht-bruin voor de zon. De winter duurt hier lang; het spaarzaam groen Bevat een stillen winter in zijn takken. En in de binnentuintjes, kalme vlakken, Zou zelfs geen moordenaar een moord gaan doen. Het drievuldig plaveisel, gele klinkers, Gekleurde keien, blauwe, bolle stenen: Zij dragen jaren reeds dezelfde benen, Want 's avonds, in hun pas van stille drinkers, Slenteren mannen rokend naar het dok - De haven langs - en weer terug naar 't dok. uit: Kind van stad en land (1936) http://www.svestdijk.nl/poezie/stad-aan-de-wadden.html
2.
Terugblik 03:28
Terugblik Nu ’k met haar voortleef, hunkerend naar zoen En streeling, is zij wel mijn liefst bezit; Maar ’k zou, nu ik niets beters weet dan dit, Die eerste koelheid over willen doen, Die morgenkoelte, die het moe verdriet Nog niet als schaduw onder ’t zonlicht draagt, Dien schemertijd, als men zich huiv’rend vraagt: Is ’t nu al liefde? – Neen, nog niet...nog niet... http://www.svestdijk.nl/poezie/terugblik-is-het-nu-al-liefde.html
3.
Zeekoorts 01:41
J. Slauerhoff vertaalde Seafever van John Masefield Zeekoorts Ik moet weer op zee gaan, een goed schip en in 't verschiet Een ster om op aan te sturen, anders verlang ik niet. Het rukken van 't wiel, 't gekraak van het hout, het zeil ertegen, Als de dag aanbreekt over grauwe zee, door een mist van regen. Want de roep van de rollende branding, brekende op de kust, Dreunt diep in het land in mijn oren en laat mij nergens rust, 't Is stil hier, 'k verlang een stormdag, met witte jagende wolken En hoogopspattend schuim en meeuwen om kronk'lende kolken. Ik ben een gedoemde zwerver, waar moet ik anders heen? Maar gelaten door de wind gaan, weg uit de stad van steen. Geen vrouw, geen haard verwacht mij. Ik blijf ook liever zonder. 'k Heb genoeg aan een pijp op wacht en een glas in 't vooronder. http://www.svestdijk.nl/drie-eilanden/zeekoorts-slauerhoff.html
4.
Negende zang 03:29
Negende zang - S. Vestdijk Veel lied’ren zijn gezongen. Doch het eene, Het ernst’ge, dat de ziel het diepste raakt, Ligt nog te wachten, door ’t azuur beschenen, Tot het door hooger licht wordt afgemaakt. Ik had gewild wat ik met zooveel woorden Zeg inniger te zeggen; maar ik vond Het éene woord niet, of verstoorde Zijn nagalm met al te zanglust’ge mond... Veel leent zich niet tot luidheid, slechts tot preev'ling: 't Eenzelvig peinzen, de vergank'lijkheid, 't Vergeefsche van de gouden morgennevel Die aanbreekt en nooit openbreekt, - die tijd Van inkeer, als men hunk'rend zich te keeren Ver van de eigen engheid, 't uur verzuimt en leeg van beker staat bij 't jubileren, Hoezeer het zonlicht schuimt en overschuimt... Zoo lagen wij wel, zangers, in de bergen, S. Vestdijk - Verzamelde gedichten, deel III, editie Martin Hartkamp, p. 226.
5.
De twee beken (Leuvenum) Zij gingen steeds éen weg, men zag hen samen, Stroomden hier dichtbij, dáar weer verder af, Weiden en hoeven omlijstend,– tot zij kwamen In dichter woud, waar elk hetzelfde gaf, Maar niet gelijk ontving. De eerste liep Langs hoogbestruikten boschrand over steenen, Den blauwen hemel tot spiegel. Schichtig verdwenen Was de ander, donkerder omloofd en diep. Zij kronk’len, murm’len, roepen geheimzinnig, verraden elkander aan dwarsche dieren, Bladeren helpen, vogels vlerken vinnig, Of is ’t een wolk, die hun de binding brengt,– Het woud buigt hen weer samen: als rivieren Worden zij schuimend in den val vermengd. http://www.svestdijk.nl/poezie/de-twee-beken.html
6.
April 03:08
April S. Vestdijk De eerste knoppen zijn al voorbereid: Zij zwellen zoals ook de meisjes zwellen Van weelde na die lange wintertijd Dat ’t hart zich nog niet open wilde stellen Straks zal hen wel een jonkman vergezellen; En ’t groeit heel snel, om ’t even of men vrijt Of dat men niet vrijt, – niets is te voorspellen, Geen knop die ooit zijn zondeval belijdt! Liefde doet wat zij wil: de smalle dijken, De wegen en het eenzaam heidepad, Zij staan vol knop tegen de avondval. En zelfs de stad – die men vaak onderschat – Zoemt van het vrijend volk, dat neer gaat strijken En zwelt en breekt dat het hen heugen zal!
7.
Berchtesgaden De rand is witberijmd, en donk’re kloven Glippen langs schichten, die het glas verzilveren; Zij dalen door kristalblokken, waarboven De steilste, gemzigste jachtvelden schilferen! In deze schaal plantte de heer het kruid Der naakte bloemen, die, – vreemd ind e dalen Van ’t Noorden met hun groenige sandalen, – Ontkweekt zijn aan een diep-aangrenzend Zuid. En als de wachters bij die paradijzen Stelde hij tusschen ’t groen de huisjes aan, Die nederig en onderworpen, grijs en Knechtelijk in het kunstig bergdal staan. http://www.svestdijk.nl/poezie/berchtesgaden.html
8.
Vleermuis 02:05
Vleermuis S. Vestdijk Ik ben heel zwart, ik ben de bange held Van zoveel mugdoorgonsde schemeruren. Maar overdag dan hang ik aan de schuren, Lijkbleek, in al mijn lijkkleren gespeld. Lang slaap ik zo, tegen de kilste muren, de kop omlaag, de tenen kromgekneld; Door alles, zelfs door het bazuingeweld Van 't laatste oordeel zal mijn slaap heenduren. Toch, 's avonds weer, met klapperde huid, dans ik de kringen van een duivelbanner, ik dans de polka en de wals van Lanner, Inktvlekken dans ik, heel een schoolschrift uit,- En alles onder 't treurige gepiep Dat hij verstaat die kleumend naast mij sliep.
9.
Wimbachklamm 02:23
Wimbachklamm S. Vestdijk Liet niet de stormwind burchten vallen In dit verpletterend ravijn? Hier ligt de Neckar, daar de Rijn, Verbrijzeld rusten allen. En schedels rollen tusschen steenen, En steenen knikk’ren in ’t vizier Van roest’ge helmen, die verdwenen In ’t bruine bed der bergrivier. Het is van ver nog afgesloten Door twee gebleven torens, smal En omneveld achter in ’t dal: Het eenig stuk niet kleingestooten. http://www.svestdijk.nl/poezie/wimbachklamm.html
10.
Zelfkant 02:23
ZELFKANT Ik houd het meest van de halfland'lijkheid: Van vage weidewinden die met lijnen Vol waschgoed spelen; van fabrieksterreinen Waar tusschen arm'lijk gras de lorrie rijdt, Bevracht met het geheim der dokspoorlijnen. Want 'k weet, er is daar waar men 't leven slijt En toch niet leeft, zwervend meer eenzaamheid Te vinden dan in bergen of ravijnen. De walm van stoomtram en van bleekerij Of van de ovens waar men schelpen brandt Is meer dan thijmgeur aanstichter van droomen, En 't zwarte kalf in 't weitje aan de rand Wordt door een onverhoopt gedicht bevrijd En in één beeld met sintels opgenomen. http://www.svestdijk.nl/poezie/zelfkant.html

about

Recorded fall 2006, mix and mastering Henk de Kruijff. Drums: Maarten Luitwieler, Bass: Jos Gebbinck; Guitar, Vocals: Dick Vestdijk

credits

released November 30, 2006

license

all rights reserved

tags

about

3 eilanden Netherlands

Trio drie eilanden - chanson, ballads, skiffle, blues, jazz, Dutch poetry set to music.

contact / help

Contact 3 eilanden

Streaming and
Download help

Report this album or account

If you like 3 eilanden, you may also like: